یکی از اهداکنندگان ماشین‌آلات تاریخی به موزه‌ی صنعت چاپ معتقد است: بیرون ریختن آثار از موزه‌ی صنعت چاپ، توهین به اهالی این صنعت، نسل گذشته و نسل آینده‌ی کشور است.

غلام‌رضا امیرزاده ایرانی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: اهالی صنعت چاپ، وسایل و ماشین‌آلات قدیمی خود را در اختیار موزه‌ی صنعت چاپ که در کتابخانه‌ی مجلس بود، قرار دادند، چون این نهاد، مقدس و منضبط است و شرایط آن با دیگر نهادها تفاوت دارد.

وی ادامه داد: کتابخانه‌ی ملی را از سال‌ها پیش می‌شناسیم و هر تغییر و تحولی را که حتا در درون مجموعه‌ی خود ایجاد می‌کند، ادامه‌ی کارها را به امید «بعد» می‌گذارد؛ اما هیچ‌گاه این «بعد» در کتابخانه‌ی ملی پیش نمی‌آید. آثار زیادی داشتیم که در کتابخانه‌ی ملی تا «بعد» نماندند و اکنون دیگر نیستند.

او با تأکید بر این‌که آثار موزه‌ی صنعت چاپ در کتابخانه‌ی مجلس فقط در این مکان می‌توانند حفظ شوند،‌ اظهار کرد: به اعتقاد اهالی صنعت چاپ، قرار گرفتن این آثار در مجلس، اهمیت تاریخی این اسناد را نشان می‌دهد و برای آیندگان نیز محرز می‌شود که این‌گونه‌ کارها از گذشته‌های دور انجام می‌شدند.

امیرزاده همچنین گفت: با انتقال آثار به کتابخانه‌ی ملی، یک شوک به جامعه‌ی صنفی چاپ وارد شد،. مجلس این کار را در دست گرفت و راه انداخت، اکنون چه کسی بهتر از موسسان موزه‌ی صنعت چاپ می‌توانند تعهد انجام این کار را قبول و این آثار را به نسل‌های بعدی منتقل کنند.

او تأکید کرد: با کاری که در حق موزه‌ی چاپ انجام شد، نسل‌های آینده، نسل کنونی و گذشته را مواخذه می‌کنند. در ایران همیشه این مسأله بوده است که مردم گذشته‌ی خود را توبیخ کرده‌اند. نسل بعدی با دانشی که درباره‌ی صنعت چاپ وجود دارد، می‌تواند افتخار کند؛ ولی در وضعیت کنونی مشخص نیست چه بلایی سر این آثار می‌آید.

خبرنگار ایسنا در روزها‌ی گذشته تلاش کرد تا با رییس کتابخانه و موزه‌ی مجلس - محمد رجبی - و رییس کتابخانه‌ی ملی - اسحاق صلاحی - گفت‌وگو و دیدگاه آن‌ها را درباره‌ی جابه‌جایی آثار موزه‌ی صنعت چاپ و انتقادهایی که نسبت به این تصمیم مطرح شده‌اند، منتشر کند؛ اما این تلاش‌ها تا امروز به نتیجه نرسیده‌اند.