کشور ما در زمینه بسته بندی، پیشرفت چندانی نکرده و اگر کاری در این زمینه انجام شده صرفا به مقالاتی آکادمیک محدود می شده است. یکی از کارهایی که بتازگی در پژوهشکده علوم و صنایع غذایی مورد توجه قرار گرفته نوع خاصی از بسته بندی است که صفت فعال را یدک می کشد.

به گزارش آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران، بسته بندی هوشمند نوع پیشرفته تری از بسته بندی های فعال به شمار می آید. تحقیقات انجام شده درباره بسته بندی هایی با این ویژگی قدمت چندانی ندارد اما با وجود این پیشرفت های قابل توجهی در این حوزه انجام شده و هم اکنون انواع مختلفی از بسته بندی های فعال در بعضی از کشورها از جمله آمریکا و ژاپن تجاری سازی شده است.

به گفته دکتر راضیه نیازمند، عضو هیات علمی گروه شیمی مواد غذایی پژوهشکده علوم و صنایع غذایی و مجری طرح بسته بندی های فعال، در این پژوهشکده در سطح تحقیقاتی درباره نوع خاصی از بسته بندی های فعال که گیرنده اکسیژن هستند کار شده است. در این بسته بندی از یک ماده زیست فعال استفاده می شود که به جای تماس مستقیم با ماده یا فرآورده غذایی، در داخل بسته بندی قرار می گیرد و عملکردی که از آن انتظار می رود را داخل بسته بندی ایفا می کند. معمولا هدف عمده این بسته بندی ها این است که زمان ماندگاری ماده غذایی افزایش پیدا کند و نکته قابل توجه این که این ترکیب وارد بسته بندی می شود و ممکن است به مرور زمان رها شده و وارد فرآورده غذایی شود. بنابراین باید این ماده از نظر صنایع غذایی ایمن باشد و مشکلی ایجاد نکند.

این گروه از محققان در بسته بندی های فعال از نمک اسکوربات استفاده کرده اند که نوعی ویتامین C است. ضمن این که این نمک یک ترکیب آنتی اکسیدان و گیرنده اکسیژن است.

اگر هم رها شده و حتی مقدار زیادی از آن وارد ماده غذایی شود، مشکلی ایجاد نمی کند. البته از نظر فناوری باید کار تا نیمه صنعتی و صنعتی شدن پیش رود، اما مزیت این روش این است که در ایران کار زیادی روی آن انجام نشده است. خیلی از ترکیبات در ابعاد نانو خطرساز می شوند چون نانو براساس ویژگی های متفاوتی از مواد در ابعاد کوچک تر تعریف شده است.

دکتر نیازمند در پاسخ به این پرسش که آیا درباره ایمنی نمک اسکوربات در ابعاد نانو تحقیقاتی انجام شده، می گوید: ما به طور کلی روی این ترکیب در ابعاد نانو تحقیقاتی را انجام داده ایم. استفاده از مواد در ابعاد نانو یکنواختی کار را افزایش می دهد.

خیلی از ذرات در این ابعاد مشکل ساز است اما نمک اسکوربات ترکیبی است که در ابعاد نانو هم ایمن است و حتی ممکن است این ترکیب در چنین مقیاسی در خود ماده غذایی وجود داشته باشد. بعضی از ترکیباتی که در حوزه نانوفناوری از آن استفاده می شود ممکن است ایمن نباشد. ما قصد داریم در کارهای بعدی از آنتی اکسیدان ها و عصاره های دیگری استفاده کنیم که خواص مختلف دارویی دارند. ورود این ترکیبات به بسته بندی موجب می شود بسته بندی حالت فعال پیدا کند و عملکرد خاصی را از خود نشان دهد. از این بسته بندی می توان برای طیف وسیعی از فرآورده ها استفاده کرد.

گروهی از محققان بر این باورند که ایمنی نانو مواد تائید​شده نیست و می تواند به سلامت انسان و جامعه آسیب برساند. گروهی دیگر نیز می گویند باید برای همگام بودن با دیگر کشورها در این مسیر حرکت کرده و موانع موجود را رفع کرد. پیش بینی ها نشان می دهد در آینده ای نزدیک روزی می رسد که بتوانیم از ترکیبات اتمی و مولکولی، مواد غذایی مورد نیازمان را تهیه کنیم گرچه برای استفاده کاربردی از این فناوری راهی طولانی در پیش است اما انتظار می رود این پیشرفت بتواند به مسیری برای گسترش تولید محصولات غذایی با کیفیت تر و ماندگارتر منتهی شود که به این ترتیب نه تنها می توانیم از مواد غذایی با کیفیت تر استفاده کنیم، بلکه در مصرف مواد خام هم صرفه جویی خواهد شد.