روز شمار تحریم های ایران به آخرین ورق های خود رسیده و بزودی سونامی اقتصادی تمام بخش های صنعت و بازرگانی ایران را در خواهد نوردید.

در دنیای امر دیگر کمتر صنعتی را بتوان یافت که چینی‌ها آن را از آن خود نکرده باشند و یا دست کم، وارد آن نشده باشند.

در دو دهه گذشته با ورود اولین ماشین های افست چهاررنگ همزمان تب شدیدی صنعت چاپ کشور را در بر گرفت و چشم و هم چشمی چاپخانه داران تنها جیب دست چندم فروش ها را پر کرد و صنعت چاپ ایران را انبار ماشین های فرسوده جهان.

بخش پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی دیروز اعلام کرد 10 آذر ماه گزارش آژانس در ارتباط با ایران منتشر می شود، از سوی دیگر محمد جواد ظریف و عراقچی معاون وزیر امور خارجه نیز تامید کرده اند که از فردای اجرای برجام شرکت های ایران و خارجی می توانند مراودات خود را آغاز نمایند.

شب گذشته اخبار خبر از حواشی بسیار انتخابات نظام مهندسی داد. از هزینه های چند صد میلیونی تا رای دادن اشخاصی که کارت نظام مهندسی نداشتند.

اوایل ورودم به دانشگاه چاپ شاهد فعالیت دانشجویان ترم آخر برای راه اندازی انجمن فارغ التحصیلان چاپ بودم.

خروج 300 چاپخانه از چرخه فعالیت در سال 92 و 93 به نوعی ناقوس بد صدایی بود که برای صنف چاپخانه داران به صدا درآمد و هیچکس به کمک و مدد این سرمایه های ملی نیامد و چاپخانه ها یکی یکی چایخانه شدند.

جشنواره سیزدهم دوازدهم صنعت چاپ را می توان یکی از تاریخی ترین جشنواره های صنعت چاپ از ابتدای خلقت بشر تا کنون نام برد ، جشنواره ای که سیزدهم دوازدهم آن خودش نکته ای فراتخصصی است.

در حالیکه خبرگزاری های مختلف خبر معافیت مالیاتی کتاب فروشی ها و ناشران را روی خروجی خود قرار دادند هیچ کس به موضوع صنعت چاپ و نقش محوری آن در این جریان اشاره ای نکرد.