رییس پیشین اتحادیه‌ی چاپخانه‌داران تهران تأکید کرد: موزه‌ی چاپ، شناسنامه‌ی این صنعت است و اگر این موزه به جای پیشین (کتابخانه‌ی مجلس) بازگردانده نشود، اعتراض خود را به گوش مقامات بالای نظام می‌رسانیم.

محمد کلاری در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: برای ایجاد موزه‌ی صنعت چاپ در ایران، زمان زیادی صرف شده است. در جلسه‌ای هم که مدت‌ها پیش درباره‌ی موزه برگزار شد، از رییس کتابخانه و موزه‌ی صنعت چاپ خواستیم تا موجودیت این موزه را به تصویب مجلس شورای اسلامی برساند تا اشیای موزه جزو اموال لاینفک کتابخانه‌ی مجلس شود که متأسفانه فرصت این کار ایجاد نشد.

وی که در تأسیس موزه‌ی صنعت چاپ به موسسان کمک کرده است، ادامه داد: نمی‌دانم چرا مسئولان، این تصمیم‌های اشتباه را گرفته‌اند؟! تصمیم‌هایی که امکان جبران آن‌ها وجود ندارد. اتحادیه‌ی صنف چاپخانه‌داران در کشور نسبت به این اتفاق معترض است؛ یک نفر نمی‌تواند بیاید و طومار همه‌ی کارهایی که افرادی دیگری انجام داده‌اند بدون برنامه‌ریزی در هم بپیچد و از بین ببرد.

او توضیح داد: به‌جز ماشین‌آلات بزرگی که به این موزه اهدا شده،‌ زمان زیادی هم برای جمع‌آوری قطعات بسیار کوچکی که به صنعت چاپ مربوط هستند، صرف شده است.

وی که از سال 1350 در موزه‌ی چاپ و کارهای اجرایی این صنعت فعالیت می‌کند، گفت: هر کدام از قطعه‌های این صنعت برای ما ارزش زیادی دارد. درست است که این دستگاه‌ها تولید ایران نیستند،‌ ولی آیا آثار ایرانی که در موزه‌های کشورهای دیگر به‌نمایش درآمده‌اند توسط موزه‌داران و مسئولان آن موزه‌ها بیرون ریخته می‌شود که ما چنین کاری را انجام می‌دهیم؟!

کلاری این اتفاق را بسیار تأسف‌برانگیز توصیف کرد و افزود: بیرون ریختن آثار از موزه‌ی صنعت چاپ، کشیدن خط بطلان بر عملکرد گذشتگان برای ایجاد موزه‌ی چاپ در کتابخانه‌ی مجلس است. کسانی که این کار را انجام دادند، نشان دادند که چیزی از صنعت چاپ نمی‌دانند.

این فعال صنعت چاپ اضافه کرد: به نظر می‌رسد فعالان صنعت چاپ در ایران هیچ جایگاهی ندارند، در حالی که همه‌چیز در این کشور به چاپ متصل است. اگر موزه‌ی صنعت چاپ به جایگاه اصلی خود بازگردانده نشود به شیوه‌ی دیگری اقدام می‌کنیم. اگر با صحبت کردن با رییس جدید کتابخانه و موزه‌ی مجلس به جایی نرسیم، با رییس مجلس شورای اسلامی صحبت می‌کنیم و اگر از طریق او هم نتیجه نگیریم، شکایت خود را به گوش مقامات بالاتر می‌رسانیم تا به اعتراض ما رسیدگی شود.