اگرچه مواد شیمیایی گوناگونی برای ساخت مرکب روزنامه به کار می‌روند، اما مهم‌ترین ماده معمولاً روغن سویاست. این روغن که «حامل سیال مرکب» نامیده می‌شود، در گذشته با استفاده از نفت ساخته می‌شد. سپس تعدادی ماده دیگر به این روغن افزوده می‌شود و حاصل این ترکیب مرکب روزنامه می‌شود.

آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران؛ اگرچه مواد شیمیایی گوناگونی برای ساخت مرکب روزنامه به کار می‌روند، اما مهم‌ترین ماده معمولاً روغن سویاست. این روغن که «حامل سیال مرکب» نامیده می‌شود، در گذشته با استفاده از نفت ساخته می‌شد. سپس تعدادی ماده دیگر به این روغن افزوده می‌شود و حاصل این ترکیب مرکب روزنامه می‌شود.

از میان این مواد می‌توان به پیگمنت‌ها و رنگ‌ها - ارگانیک یا غیرارگانیک - و افزودنی‌هایی از قبیل پارافین یا موم اشاره کرد که به زود خشک‌شدن مرکب کمک می‌کنند. مواد دیگری که به این نوع مرکب روغن سویایی افزوده می‌شوند، مانع از زیست‌تجزیه‌پذیری کامل آن می‌شوند، اما بازیافت آن را نسبت به مرکب نفتی تقریباً آسان‌تر می‌کند.

مرکب روزنامه در چاپ روزنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مرکب‌ها سال‌ها با حامل سیال نفتی ساخته می‌شدند و افزون بر این‌که تقریباً زود خشک می‌شد، تصاویر و متون با کیفیتی را چاپ می‌کرد. اما با بالارفتن هزینه نفت خام، متخصصین تلاش کردند که روغن جایگزینی را برای آن بیابند.

همین امر باعث ساخت ترکیبات نفتی ارگانیکی مختلفی شد که از میان آن‌ها روغن سویا را برای ساخت مرکب روزنامه ترجیح دادند و هم‌اکنون شرکت‌های روزنامه‌ای فراوانی در ایالات متحده امریکا از آن استفاده می‌کنند.

در حالی‌که روغن سویا خود کاملاً زیست‌تجزیه‌پذیر است، اما موادی که به آن افزوده می‌شود، آن را قدری برای محیط‌زیست خطرآفرین می‌کنند. رنگ‌آمیزی معمولاً دربردارنده ترکیبات ارگانیک یا غیرارگانیک است، اما بسته به نوع مرکبی که باید ساخته شود این مواد افزودنی متفاوت می‌باشند.

به عنوان نمونه، برای مرکب سیاه، معمول‌ترین پیگمنت کربن سیاه است که یک ترکیب کربنی است که رنگ سیاه ماندگاری را به وجود می‌آورد. پیگمنت‌های ارگانیک دیگری از قبیل ترکیبات گیاهی و پوست‌های له‌شده سخت‌پوستان وجود دارد که در مرکب‌های رنگی روزنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مواد غیرارگانیکی که در ساخت مرکب روزنامه مورد استفاده قرار می‌گیرند، کاملاً معمول هستند و ترکیبات و مواد معدنی مختلفی دارند که رنگ‌های گوناگونی را برجا می‌گذارند. پیگمنت‌های رنگی معمول به شرح ذیل‌اند:

- کادمیم زرد که دارای کادمیم و سولفور است؛

- رنگدانه آبی فرنگی که از آهن، کربن و نیتروژن استفاده می‌کند؛

- کروم سبز که دارای کرومیوم و اکسیژن است؛

- تیتانیوم سفید اغلب در ساخت دیگر پیگمنت‌ها و یا خود به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بدین‌منظور که رنگ‌های چاپی را تنظیم کند و معمولاً از تیتانیوم و اکسیژن ساخته می‌شود؛

- موم و پارافین نیز اغلب افزوده می‌شوند، زیرا که مرکب را سریع‌تر خشک می‌کنند و دوام بیشتری برای آن بر روی کاغذ فراهم می‌کنند.