به گزارش آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران ، با توجه به مشکلات زیست‌محیطی ناشی از کاربرد پلیمر‌های سنتتیک (مصنوعی) در بسته‌بندی مواد غذایی در سال‌های اخیر مطالعات گسترده‌ای در زمینه ‏به کارگیری پلیمرهای طبیعی زیست تخریب‌پذیر، در صنعت بسته‌بندی صورت پذیرفته است. علی رغم تمام مزایایی که این نسل جدید ‏از ترکیبات دارند کاربرد عملی آنها به‌دلیل حساسیت بالا به رطوبت، نفوذپذیری نسبت به بخار آب و خواص مکانیکی ضعیف با محدودیت ‏روبرو شده است. ‏

در این راستا محققان دانشگاه تربیت مدرس در تحقیقاتی تلاش کردند تا با به کارگیری فناوری نانو بخشی از ضعف‌های پلیمر طبیعی آلژینات را ‏به عنوان یک ترکیب طبیعی از منابع دریایی برطرف کنند.

این پروژه با هدف تولید نانو کامپوزیت‌هایی با دارا بودن قابلیت‌های زیست تخریب ‏پذیری و در عین حال نفوذپذیری کم نسبت به گازها، حساسیت کمتر نسبت به آب و در نهایت دارای خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیون ‏جهت کاربرد در نگهداری مواد غذایی اجرایی کردند.

برای این منظور نخست نانو ذرات کریستاله سلولز تولید و سپس نانو ذرات تولیدی و نیز ‏نانوذرات رس برای ایجاد نانوکامپوزیت‌های زیستی در غلظت‌های مختلف به پلیمر آلژینات اضافه شد. به این ترتیب بهترین نانو ذره و غلظت‌ها ‏برای ساخت نانوکامپوزیت با نفوذپذیری کم، خواص مکانیکی بهینه و نیز حساسیت کمتر نسبت به رطوبت تعیین شد.

در گام بعدی ‏نانوکامپوزیت تولیدی به‌وسیله‌ی اسانس گیاهی مختلف برای ایجاد خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیونی فعال شدند.

این طرح ضمن تلاش برای غلبه بر برخی از مشکلات پیش روی پلیمر‌های زیست تخریب‌پذیر کاربردی در بسته‌بندی مواد غذایی، ‏نسل جدیدی از نانوکامپوزیت‌ها را که در عین زیست تخریب پذیری دارای خواص آنتی اکسیدان و ضد میکروب نیز هستند، تأمین می‌سازد. ‏همچنین نانوذرات ارگانیک سلولز به‌دلیل داشتن منشأ طبیعی در مقایسه با نانوذرات معدنی رس می‌توانند از مطلوبیت بیشتری جهت کاربرد در ‏صنعت بسته‌بندی مواد غذایی برخوردار باشند.‏