اهالی صنعت چاپ متاسفانه در حالی با حواشی مختلف مواجه می شود که هیچ حامی و حمایتی را از سوی هیچ نهاد و یا تشکلی احساس نمی کنند.
آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران، خرداد ماه سال گذشته شور شعف انتخابات اتحادیه چاپخانه داران خبر از تغییراتی در رویکرد این تشکل نسبت به اعضا نشان می داد، اما با گذشت نزدیک به 10 ماه از کار هیات مدیره هنوز تاثیر فعالیت گروه جدید بر این صنف نمایان نشده است.
 از سویی خبر اختلافات داخلی هیات مدیره مدام به گوش می رسد و رسانه ها نیز در برابر آن سکوت کرده اند تا شاید اوضاع داخلی کمی آرام گیرد و از سوی دیگر تغییر سیاست ها دولت در قبال موضوع مالیات و رکود کاری و توسعه چاپخانه های دولتی هر روز عرصه را برای صنف و صنعت چاپ تنگ تر کرده است.
خبر تلخ تعطیلی 300 چاپخانه در حالی از زبان رییس کنونی اتحادیه چاپخانه داران تهران شنیده می شود که هنوز راه حل جامع و برنامه ای تدوین شده برای آن از سوی این تشکل ارایه نشده است.
سیاست های کلان دولت نیز برای مالیات در سال جدید طوری رقم خواهد خورد که شاید صنف و صنعت کم رمق چاپ تعداد بیشتری از اعضا و دست اندر کاران خود را تعطیل و فراموش شده ببیند.
تعطیلی نشریه داخلی و سایت اتحادیه وچاپخانه داران تهران در طول سال گذشته راه های ارتباط اعضا و این اتحادیه را به تلفن ختم کرده است تا همکاری اعضا و اتحادیه به کمترین حد خود از زمان تاریخ تاسیس این اتحادیه تا کنون برسد.
رویداد مهم اقتصادی برجام و تغییر نگاه جهان به ایران و ا قتصاد آن مهمترین اتفاقی بود که می توانست برای دولت و کشور رخ دهد، اما آیا نهادی مانند اتحادیه چاپخانه داران و سایر اتحادیه های این صنعت برای اعضای خود مسیری خواهد یافت؟
آیا در سال جدید با تغییر سیستم مالیاتی اتحادیه گامی برای سهولت این مسیر خواهد برداشت؟
صدها پرسش متوجه عملکرد ده ماه کم رمق فعالیت این هیات مدیره است و تنها این امید به آینده و اقتصاد پسا برجام است که چون چراغی برای چاپخانه داران در دورترین مکان سوسو می زند.