آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران، همچنین بر اساس قانون گفته می شود: بازرسان اتحادیه هر صنف و رسته شغلی باید تخصص کافی و اعتبار لازم را در رسته آن شغل را داشته باشند.

 

چندی پیش، در شوی پلید و کریح اتحادیه چاپخانه داران تهران بازرسانی که باید بیشتر در مورد سوابق برخی از آنها صحبت کرد به مثابه یک تیم پلیسی به چاپخانه هایی که زیر آماج مالیات، بیمه، مالیات بر ارزش افزود و... هجوم بردند و مانند بازجوها زینک ها قدیمی را ورق زدند، فاکتورها را چک کردند و با ادبیات سخیف و سطح پایین با مدیران چاپخانه گفتگو می‌کردند و از سوی دیگر فیلمبردار نیز مانند کاشف راز یک جنایت بزرگ از لحظه ورود تا کشف آثار قتاله و ابزار جرم فیلم را لحظه به لحظه تصویر می گرفت!!!؟

 

حال سوال اینجاست: آیا اتحادیه برای حفظ آبرو و اعتبار اعضای خود تشکیل شده یا برای بردن آبرو و اعتبار اعضا و صنف و صنعت چاپ؟

 

نکته دیگر اینکه این رفتار زشت و غیر حرفه ای به اعتبار برندهایی که تصاویرش منتشر شده ضربه بزرگی وارد می کند و این برندها بدون شک می‌توانند در پی احقاق حق به مراجع قضایی مراجعه نمایند. 

از سوی دیگر این بی اعتبار کردن شغل چاپخانه داری از سوی اتحادیه ایی بی خرد و بی تدبیر به وجه هفتاد و پنج سال صنفی ضربه ایی بزرگ و جبران ناپذیر وارد کرده که:

 

بدون شک بررسی و توجه به واحد‌های صنفی تحت پوشش، صنف و صنعت فهیم و ارزشمند چاپ از سوی اتحادیه یکی از وظایف و ماموریت‌های تشکلی است و اتفاقا بازرسی صحیح و درست از چاپخانه ها با بازرسان خوشنام و آموزش دیده موقعیتی است که حسن تدبیر در انجام صحیح آنرا از سوی اتحادیه می طلبد.

اما این شوی زشت و کریح بازرسی خبر از عدم تفکر و تدبیر، و تصمیمات بی پایه و آنی دارد که دستاورد یک مسئول انتصابی و بی دانش است. شخصی که متاسفانه حتی یک دقیقه چاپخانه دار نبوده و کوچکترین آشنایی به مسایل مدیریت چاپخانه ندارد. شخصی که قدیمی ترین اتحادیه صنفی کشور و صاحبان کسب و کارهای چاپ را برای خوش‌خدمتی و خودبزرگ بینی در خدمت، اسیر و عبد یک معاونت وزارتخانه کرده که کمترین توجه ممکن را به چاپ و چاپخانه دار دارد.

و این روند اکنون سرعت سقوط اخلاقی و اعتباری اتحادیه چاپخانه داران تهران را بیشتر از همیشه در تاریخ خود شدت بخشیده و باید گفت فقط خدا به فردای این صنف و شغل شریف چاپخانه داری رحم کند...