اواخر هفته گذشته مهمان یکی از دست اندرکاران دولتی صنعت چاپ بودم. طبق گفته های این عزیز مطلب « وقتی فرقی نمی کند» آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران بدست آقای وزیر هم رسیده و مطالعه شده که از این موضوع خرسندیم.
مطلبی درباره ضعف مفرط و ممتد برنامه های جشنواره چهاردهم صنعت چاپ که تنها یک گروه خبری به آن پرداخت و مابقی یا نمی دانستند و یا نگفتند، حال با این روش ها و سبک و سیاق اتخاذ شده از سوی متولیان دولتی این صنعت، چاپ چه آینده را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و متعاقبا کشور در بر خواهد داشت.
در مطالب پیش اشاره فراوانی به تغییر شغل برخی از چاپخانه داران و یا ورشکستگی آنها نمودیم و هدف از این اطلاع رسانی بصدا در آوردن زنگ خطر برای مدیران ارشد کشور بود، مدیرانی که شاید از اهمیت این تعطیلی ها کمتر آگاه باشند و ماراتن صنعت چاپ منطقه خاورمیانه را نشناسند.
لازم بذکر است که این رویداد های ناخویشایند در حالیکه برای چاپخانه داران و سرمایه گذاران آن رخ داده که کشورهای همسایه بخصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس در تدارک وتجهیز روز افزون ناوگان چاپی خود هستند؛ اما از این سو متاسفانه در ایران اسلامی هنوز چاپخانه داران با مشکلات مانند مالیات ، تهیه مواد اولیه، رشد قیمت انرژی برای بخش تولید و... مواجه هستند.
نگاه متولی دولتی هم که با توجه به تغییرات پی در پی این پست و روی کار آمدن برخی از مدیران که شناخت دقیق از چاپ و اهمیت آن ندارند باعث تکرار مکررات شده است.
سازوکار امید بخش دولت یازدهم با شعار تدبیر امید بارقه هایی در دل اهالی این صنعت ایجاد کرد اما اکنون با گذشت زمان با عقبگردهایی در این بخش مواجه ایم که اجرای بی برنامه و غیر قابل قبول جشنواره چاپ نمونه بارز آن است.
امیدواریم که وزیر محترم ارشاد همانگونه که اهالی و دست اندرکاران سینمای کشور را با اتخاذ سیاست های درست و انتخاب مدیر شایسته به عرصه بازگرداند نگاه ویژه ای نیز به هنر،صنعت، فرهنگ چاپ بیاندازد و برای این صاحبان فرهنگ و خرد طرحی نو دراندازد.
آقای وزیر چشم براهتان هستیم ...